Rainy Ballarat

Oh boy, wat een week.
Afgelopen maandag is Joost begonnen in de fabriek. Deze week stond in het teken van iedereen leren kennen, de fabriek leren kennen, kijken waar de problemen zitten en plannen van aanpak gaan maken. Ik begin a.s. maandag en ben blij dat ik ook aan de slag mag.

De eerste dagen hier hadden we nog niet het gevoel dat we aan de andere kant van de wereld zijn, inmiddels komt dat wel. Door het landschap, het links rijden en de vele kangaroes die we iedere ochtend onderweg naar de fabriek zien. Helaas nog geen foto's, je kan niet zomaar stoppen op een 100 weg..

Dinsdagochtend konden we de sleutel ophalen van het huisje. Joost heeft een halve dag gewerkt zodat we 's middags rustig naar het huisje konden gaan en inkopen konden gaan doen.
Onze eerste indruk van het huisje was dat het er allemaal redelijk simpel uitzag, maar dat we het daar prima vol zouden kunnen houden. Toch voelde het niet helemaal goed daar, maar wie mij ook maar een beetje kent weet dat ik tijd nodig heb om me op mijn gemak te voelen ;)

's avonds na het eten hoorden we een harde motor, redelijk dichtbij. Een uur later stond er een vrouw aan de deur, die onze overbuurvrouw bleek te zijn. Zij kwam melden dat er iemand tegen onze auto (de company car van Jeroen) aan was gereden en dat ze wist wie het had gedaan. Naam en telefoonnummer zouden we de volgende dag krijgen. Dit vonden we apart, maar hier lieten we het maar bij. Weer een uur later hoorden we hetzelfde geluid en werd er weer op de deur geklopt. Aan de deur stond een straalbezopen man die bekende dat hij met zijn auto tegen die van ons was gereden. Hij vertelde herhaaldelijk dat hij eerlijk wilde zijn en het goede wilde doen, maar of we er alsjeblieft geen melding van wilden maken. Hij was net na 8,5 jaar uit de gevangenis gekomen en zou hierdoor weer terug moeten om de rest van zijn celstraf (1,5 jaar) uit te zitten. Joost wilde hem afwimpelen toen onze overbuurvrouw naar buiten kwam, tegen de man begon te schreeuwen en hem mee naar binnen nam.
Ik had het intussen niet meer en voelde me alles behalve veilig daar. Joost heeft Jeroen gebeld, die stelde voor dat we die nacht bij hem zouden slapen zodat we in ieder geval wat rust zouden krijgen. Joost mocht de volgende dag thuis blijven zodat we terug konden gaan naar het huisje en een beslissing konden nemen of we daar wilden blijven of niet.

Toen we de volgende ochtend weer bij het huisje waren bleek dat daar meer vreemde figuren wonen en rondlopen. Ook Joost voelde zich niet meer zo fijn daar dus besloten dat we daar niet wilden blijven en hebben we alle spullen ingepakt. Nu zitten we weer in het motel waar we de eerste dagen ook waren en wordt er verder gezocht naar een ander huisje.

Door alle hectiek om het huisje heen hebben we van Jeroen de tijd gekregen om wat ontspannen. Hierdoor hebben we de afgelopen week wat meer van de stad gezien. Ballarat voelt Amerikaans aan. De stad is rechttoe rechtaan ingericht. Je ziet haast geen hoogbouw, bijna alle huizen zijn maar één verdieping, en veel huizen zijn van hout. Ze zien er vervallen uit en aan de tuin wordt bijna geen aandacht besteed.
Voor ons als Nederlanders is vanzelfsprekend dat alles er netjes uit ziet, hier is dat helemaal niet. De stad is vervallen, alleen de oude, historische gebouwen echt in het centrum worden redelijk onderhouden. Het 'shopping centre' in de hoofdstraat van Ballarat staat voor meer dan de helft leeg. Jeroen vertelde dat er als een nieuwe wijk wordt gebouwd er ook een nieuwe shopping mall neer wordt gezet en dat iedereen het centrum dan links laat liggen. Hartstikke zonde, want de stad heeft een historie als goudzoekerstadje en dat zie je ook terug in de architectuur in het centrum.

Ook aan de fabriek zie je dat onderhoud geen prioriteit heeft. Het terrein ziet er slordig uit, de grote bazen (Jeroen en Michal) zitten in een bouwkeet buiten de fabriek. Er is daar in ieder geval genoeg werk te verrichten dus we hoeven ons niet te vervelen. Gelukkig wordt er door iedereen wel hard gewerkt dus dat maakt dat de uitdaging niet onmogelijk is.

Dit weekend gaan we nog naar een paar huisjes kijken waar we mogelijk kunnen gaan "wonen" en gaan we zondag proberen Australië ook eens als toerist te gaan bekijken.

see ya lata mates