Melbourne, part 2

Afgelopen week was een korte werkweek, maar vier dagen namelijk. Dat was misschien maar goed ook, want het was hectisch genoeg in die dagen.

De maintenance manager (Phil) stuurde op maandagochtend een berichtje dat hij naar het ziekenhuis moest voor een scan van zijn voet, maar dat hij later die dag nog zou komen. Hij is die dag niet meer gekomen, en de rest van de week ook niet. Hij liet weten dat hij bereikbaar was en vanaf thuis zou werken, niet dus.. Fijn, mensen waar je van op aan kunt.

Doordat hij er de hele week niet was moest Joost een aantal projecten overnemen. Joost ergerde zich al langer aan de manier waarop de maintenance manager dingen regelde (of beter gezegd, niet regelde) maar kwam er afgelopen week achter dat er dus echt helemaal niks geregeld was voor de lopende projecten. Een hele hoop gevloek, frustratie en gestress dus om dingen alsnog voor elkaar te krijgen.

Naast die ellende gaf Ian, de productiemanager, vorige week aan dat hij een nieuwe baan heeft gevonden, waar hij over twee weken begint. Nog meer stress dus, want dat betekent een groot gat in het team dat op zeer korte termijn weer opgevuld moet worden.
Voor Joost persoonlijk is het ook erg frustrerend dat de productiemanager weg gaat. Ian is twee weken voordat wij naar Australië kwamen begonnen bij Sonac. Joost is vooral de eerste maand dat wij hier waren druk bezig geweest om zijn kennis met Ian te delen, hem te leren hoe je planningen maakt etc. Voor Joost voelt het nu als verspilde moeite, omdat Ian na amper 3 maanden al weer weg gaat.

Zowel Phil als Ian zijn een voorbeeld van de werkmentaliteit hier in Australie. Mensen maken lange werkdagen, maar zijn niet efficient in wat ze doen. Ze hebben niet snel een binding met een bedrijf en voelen zich niet verantwoordelijk voor dingen. Mensen wisselen heel makkelijk van baan en hebben vaak maar een opzegtermijn van 1 of 2 weken, waardoor je als bedrijf aardig in de problemen kunt komen.
Mensen denken hier niet na over de toekomst zoals wij dat gewend zijn en hebben liever iedere maand iets meer geld dan dat ze weten dat hun pensioen goed geregeld is.
Gelukkig geldt dit niet voor iedereen bij Sonac. Er zijn ook een paar teamleden die wel hard werken, echt goud waard zijn en alles voor het bedrijf doen.

Zoals ik eerder al aangaf was het maar een korte werkweek. Reden hiervoor was de AFL (Australian Football League) finale, die op zaterdag plaatsvond. Die gekke Australiërs hadden namelijk bedacht dat de staat Victoria (omdat de finale in Melbourne zou zijn) de zaterdag vóór de finale vrij moest hebben. Waarschijnlijk was dit een stunt om zieltjes te winnen voor de verkiezingen, maar voor ons betekende dit een extra lang weekend :D

We hadden eigenlijk het idee om vrijdag naar Sydney of Adelaide te vliegen. Omdat we dit pas net van tevoren hadden bedacht moest ik last-minute nog vliegtickets zoeken, en die waren helaas niet te betalen. We wilden toch graag naar een grote stad, dus werd het nog een keer Melbourne.
Helaas hadden we er niet aan gedacht dat door de AFL finale hotels óf vol zouden zitten óf super duur zouden zijn. Na heel lang zoeken hadden we toch nog een (betaalbaar) hotel gevonden :)

Vrijdag zijn we in Ballarat gebleven. Onze huisgenoot Mariusz was op donderdagavond al vertrokken dus we hadden het huis voor onszelf. We hebben wat huishoudelijke dingen gedaan en verder niet zo veel.

Zaterdagochtend zijn we met de trein naar Melbourne gegaan. De trein zat redelijk vol met mensen die naar de wedstrijd gingen, grappig om te zien. Overdag hebben we vooral van het prachtige weer genoten (28 graden!)
Voor zaterdagavond hadden we tickets gekocht voor The Lion King. Het theater waar de musical was is een prachtig oud gebouw in Melbourne, met gewelfde plafonds, muurschilderingen en gigantische kroonluchters. Alleen het theater zelf was al de moeite waard om te bezoeken. De musical zelf was geweldig! De decors, kostuums en muziek, het was 2,5 uur lang genieten :D

Van zaterdag op zondagnacht is de klok hier verzet, de zomertijd is ingegaan. Dit betekent dat we geen 8 uur tijdsverschil meer hebben met Nederland, maar 9 uur.

Zondagochtend zijn we, op aanraden van Duncan, naar Sea Life geweest. Hij vertelde dat het een ontzettend mooi aquarium is, en daar kunnen we alleen maar mee instemmen. We hebben hier zo’n twee uur doorgebracht, en ontzettend veel verschillende dieren gezien. Mijn favorieten waren de schildpadden, zeepaardjes en pinguïns.

Vanochtend ging de wekker weer om 6 uur. Door het verzetten van de klok voelde het echter als 5 uur.. Ik ben nog steeds geen ochtendmens, dus opstaan ging gepaard met een hoop protest vanochtend ;) Ben bang dat het nog wel een aantal dagen gaat duren voordat ik weer in het nieuwe ritme zit..